Σε αυτή τη φωτογραφία απεικονίζεται η τελευταία δημόσια εκτέλεση με γκιλοτίνα, όχι όμως και η τελευταία που έγινε γενικότερα. Στην πραγματικότητα, η γκιλοτίνα ήταν το μόνο μέσο εκτέλεσης που χρησιμοποιούσε η Γαλλική Δημοκρατία. Οι Γάλλοι την εφάρμοζαν από το 1792 μέχρι και το 1977. Για σχεδόν 200 χρόνια η γκιλοτίνα είχε εκτελέσει περίπου δεκάδες χιλιάδες ενόχους (ή όχι).

Ενώ είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι η γκιλοτίνα είναι βάρβαρη, στην πραγματικότητα ήταν λιγότερο μακάβρια. Η θανατική ποινή ήταν πολύ κοινή στην προ-επαναστατική Γαλλία. Για τους ευγενείς, η τυπική μέθοδος εκτέλεσης ήταν ο αποκεφαλισμός. Για τους απλούς πολίτες το κρέμασμα καθώς και διάφοροι πιο επώδυνοι τρόποι θανάτου. Ο Δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν,  που πήρε και το όνομα του (γκιλοτίνα), ήταν αυτός που πρότεινε τη νέα μέθοδο εκτέλεσης στην Εθνοσυνέλευση, και ήταν γραφτό να γίνει πιο ανθρώπινη από τις προηγούμενες τιμωρίες.

Σε σύγκριση με τις άλλες μορφές θανατικής ποινής, η γκιλοτίνα παραμένει ώς μία από τις καλύτερες μεθόδους, αν κρίνουμε με βάση τον πόνο που προκαλεί. Στην πραγματικότητα, η γκιλοτίνα αναπτύχθηκε με την ιδέα της δημιουργίας μιας πιο ανθρώπινης εκτέλεσης. Ο καταδικασμένος δεν αισθάνεται πόνο, και ο θάνατος έρχεται σχεδόν στιγμιαία. Το κεφάλι του θύματος παραμένει ζωντανό για περίπου 10-13 δευτερόλεπτα, ανάλογα με τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα που βρίσκεται στον εγκέφαλο. Ωστόσο, πιστεύεται ότι από το χτύπημα, ο οργανισμός μένει αναίσθητος και στην ουσία δεν υπάρχουν ούτε αυτά τα “ζωντανά” δευτερολεπτα.

Νωρίς το πρωί στις 17ης Ιουνίου 1939, ο Eugène Weidmann έγινε το τελευταίο πρόσωπο που θα εκτελεστεί δημοσίως με γκιλοτίνα. Είχε καταδικαστεί για πολλαπλές απαγωγές και δολοφονίες, μεταξύ των οποίων και ένας νεαρός Αμερικανός της υψηλής κοινωνίας. Δολοφόνησε δύο γυναίκες και τέσσερις άνδρες στην περιοχή του Παρισιού το 1937. Μεταξύ αυτών προσθέτονται και άλλοι φόνοι. Τα εγκλήματα του είχαν κίνητρο το κέρδος, αλλά γενικά δεν του επέφερε τα αποτελέσματα που ήθελε. Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη επί του Μάιν το 1908, και έδειξε από νωρίς ότι είναι ένας εγκληματίας. Είχε σταλεί σε κέντρο κράτησης νέων και στη συνέχεια υπηρέτησε σε φυλακές εκτίωντας ποινές με τις κατηγορίες της διάρρηξης στον Καναδά και τη Γερμανία πριν από την άφιξή του στο Παρίσι το 1937.

Στις ημέρες μετά την εκτέλεση, ο Τύπος ήταν ιδιαίτερα αγανακτισμένος για τον τρόπο που ο κόσμος είχε συμπεριφερθεί. Η Paris-Soir κατήγγειλε το πλήθος ως “αηδιαστικό”, “απείθαρχο”, “που έσπρωχνε, φωνάζε, σφυρίζε”.

Κατά τη διάρκεια της δίκης του Eugene Weidmann.

Προετοιμάζοντας την γκιλοτίνα

• Tags: Γαλλία, Θανατική Ποινή, Θάνατος, Ιστορία, Φωτογραφία